«Алла сабыр етушілермен бірге» (Бақара, 153)

Адам баласының өмірі түрлі сынақтар мен қиындықтарға толы. Бірде жақсылықпен, бірде ауырлықпен сыналады. Мұндай жағдайда мүмін үшін ең үлкен қорған – сабыр. Сабыр – жай ғана төзу емес, жүректің Аллаға толықтай сеніп, Оған разы болуы.

Сабыр – мұсылманның ішкі дүниесін тәрбиелейтін, рухын шыңдайтын, жанын тазартып, Аллаға жақындататын ұлы сипат. Құранда сабыр жайлы жүзден астам аят бар. Бұл оның маңызын көрсетеді. Алла Тағала былай дейді:
«Расында, сабыр етушілерге сыйлықтары есепсіз беріледі» (Зумар, 10).

Сабыр үшке бөлінеді: 

• Құлшылықта сабыр – намаз, ораза, зекет сияқты парыздарды табандылықпен орындау. 

• Күнәдан сабыр – харамнан тыйылу, нәпсі қалауларына қарсы тұру. 

• Сынаққа сабыр – басымызға түскен қиындықтарға налып, шағымданбай, сабырмен қабылдау. 

Пайғамбарымыз Мұхаммед ﷺ – сабырдың ең көркем үлгісі болып табылады. Ол Таиф халқы тас атқанда да, Бәдр шайқасындағы қиыншылықтарда да, перзенттерінен айырылғанда да сабырлы болды. Ол бізге былай деп үйретті:
«Ауырлық түскен алғашқы сәттегі сабыр құнды» (Бұхари, Мүслім).

Сабыр – әлсіздік емес. Керісінше, ол – рухани күш. Сабырлы адам өз-өзіне ие бола алады, ашуға берілмейді, тағдырға қарсы келмейді. Ол өзінің Раббысына толықтай тәуекел етеді.

Бүгінгі таңда сабыр – жүрек пен санаға қажет маңызды қасиетке айналды. Ашу мен күйзеліске толы заманда сабыр – мүміннің қорғаны. Ол арқылы Алла разылығына, тіпті жұмаққа қол жеткізуге болады.

Ғибратты хикая: Қара тасты жарып шыққан гүл

Бір заманда бір жас жігіт өмірдің қиындықтарынан қажып, үмітсіздікке бой алдырған екен. Ол күн сайын Аллаға жалбарынып, жеңілдік сұрайды, бірақ сынақтар артынан сынақтар жалғасып, еш өзгеріс байқалмайды. Бір күні ол саябақта жалғыз отырып, Алладан:

— Уа, Раббым! Неге менің дұғаларымды қабыл етпейсің? Неге мені осыншалықты қиындыққа душар еттің? — деп налып, көз жасын төгеді.

Сол сәтте оның жанына, саябақта серуендеп жүрген бір қария жақындап, жігіттің мұңды күйін байқап, былай дейді:

— Балам, мен саған бір нәрсе көрсетейін. Мына тасты көріп тұрсың ба? Бұл тас жылдар бойы күннің ыстығына, жауынның суына, желдің екпініне төтеп беріп тұр. Бірақ қарашы, оның дәл ортасынан бір нәзік гүл өсіп шыққан. Қара тас — сенің өміріңдегі қиындықтар, ал гүл — сенің сабырың мен сенімің. Егер сен сол гүл сияқты сабыр етіп, сеніміңді жоғалтпасаң, бір күні сен де тас жүректі жарып шыққан гүлдей боласың.

Жігіт бұл сөздерден терең ой түйіп, сабырлы болуға шешім қабылдайды. Уақыт өте келе, оның өмірі жақсарып, жүрегі тыныштыққа бөленеді.

Хикаяның мәні:

Бұл хикая бізге сабырдың маңызын, қиындықтар мен сынақтар арқылы рухани өсуге болатынын үйретеді. Қара тас — өмірдің ауыртпалықтары, ал гүл — сабыр мен сенімнің жемісі. Егер біз сабыр етіп, Аллаға сенім артсақ, ең қатты тасты да жарып шығатын гүлдей бола аламыз.

Қорытынды 

Сабыр – жай ғана шыдау емес, бұл – Алланы жақсы көретін жүректің тыныштығы. Сабыр – ашуға қарсы тұру, тағдырға қарсы келмей, Раббыңа разы болу. Кімде-кім сабыр ете білсе, ол Раббысының ерекше сүйіспеншілігіне ие болады. Өйткені:

«Шын мәнінде, Алла сабыр етушілермен бірге».

Сіз де өмір сынағына түскен сәтте, «Неге бұлай болды?» демей, «Мен бұдан не үйренуім керек?» деп сабыр етіңіз. Себебі Алланың әрбір сынағында үлкен хикмет, әрбір сабырдың артында шексіз сый бар.

islam.kz