Қой қоздап, қалың төгін басталар кезде түнге қарай ауылдың қыз-бозбалалары өздері тіленіп көмекке шығады. Әдетте, босаға жұлдыздары көкжиекті жағадай айналып көзден таса болған кезде қой төгіні саябыр тартады. Қыз-бозбаланың тықырши күтетіні осы шақ. Олар уақыт алмай «ұйқыашар» деп аталатын тағам жасауға кіріседі. Ол үшін қыздар жағы қойдан уыз сауып, бозбалалар жағы ауыл-үйдің шошаларынан жуырда ғана ашылған бүрменің бір-бірі бөлек егін алып келеді. Мұндайда еттің сыбағалы мүшелері балалардың қолында кетпегін ойлайтын шешелері ұйқыашардың етін алдын-ала бөлек шығарып қоятын әдет те болады. Әр үйден әкелінген ұйқыашардың еті жиналған соң қотан шетінен қазан көтеріліп, отты лаулата жағып, әнде шырқата айта жүріп, уызға қатырған сүр етін пісіреді. Берекенің басы болған мал төгінінің қуанышы сияқты, маужыр көктемнің лебі сияқты бұл дәстүр де әркімнің – ақ жанын жадыратады.
Өзекті мақалалар
■
Фәтима әл-Фихри - тарихта ең алғашқы университет ашқан мұсылман ғалым әйел (ІХ (9) ғасыр).
■
«Зорлық-зомбылық - бір мемлекеттің қирайтындығының жаршысы!..»
■
"Ей, жарандар, дүниеде ешкім мәңгі тұрмайды...": Ы.Алтынсарин ақырет, тәубе және мінез-құлық жайында
■
Бастаған істі соңына дейін жеткізу үшін не істеу керек?
Көп оқылғандар
■
Тұлпардың тұяғы (естелік әңгіме)
■
Шариғат бойынша кім бірінші сөз салуы тиіс ұл ма, қыз ба?
■
«Ғалымдар әртүрлі болады...»: Абдуррахман ибн Жәузидің (м1116-1201 ж.) естелігінен
■
"Бірден намазға бастаймын дедім...": Түрік атеистін иманға келтірген қарапайым мұсылманның қарапайым жауабы
■
Отбасындағы Пайғамбарлық тәрбиенің маңызы