Бә­рі­міз­ге бел­гі­лі, жар­қа­нат­тың кө­зі көр­мейді, яғ­ни көр. Ол ды­быс тол­қын­да­рын жі­бе­ру ар­қы­лы жан-жа­ғын­да­ғы нәр­се­лер­ге қақ­ты­ғыс­пай­ды. Тіп­ті, қо­ре­гін осы арқы­лы ау­лай­ды. Адам ба­ла­сы ра­дар­ды жар­қа­нат­қа қарап тап­ты. Ра­дар­дың ке­ре­мет­ті­гі­нің ал­дын­да таң­ға­лып, ша­па­лақ ұр­ған біз­дер жар­қа­нат­қа осы ды­быс тол­қы­нын жі­бе­ру қа­бі­ле­тін, өне­рін үй­рет­кен Ұлы Жа­ра­ту­шы­ның құ­ді­ре­ті­не не­лік­тен таң­ға­лып, бас имей­міз?