Уағалейкумәссәләм уә рахматуллаһи уә бәракәтуһ!

Құдайға қарсы, дінге қарсы күпірлік ойлар туған болса, оны ақылмен, жүрекпен мақұлдамай адам діннен шықпайды. Керісінше, әлгіндей жаман ойларға іштей наразылық таныту – имандылықтың нышаны болмақ. Ондай ойлар келген сәтте үш рет: «әғузу билләһи мин һәмәзәтиш шаятин» деген жақсы. Мағынасы: «Шайтандардың сыбырынан Аллаға сыйынамын».

Осы мәселеге байланысты мынадай бір «сахих-хадис» бар. Әбу Һурайрадан (р.а.) жеткен ол хадисте былай делінеді: Сахабалардан біраз адам Алла елшісіне (с.а.у.) келіп сауал қояды: «Біздің көкейімізге кейбір айтуға ауыз бармайтын нәрселер келеді, - деді. Пайғамбар олардан: «Ондай ойға разы емессіңдер ғой?», - деп сұрайды. Олар: «Иә», - деп жауап береді.  Сонда Алла елшісі: «Ол нәрсе (наразылықтарың) – кәміл иманның белгісі», - дейді»[1].

Аталмыш хадистің шархына қарағанда хадистегі «кәміл иманның белгісі» сөзіне ғалымдар: «яғни, көкейдегі жаман нәрсені сөйлетпей тұрған да, шайтанның уәсуәсін қабылдатпай тұрған да сол, жүректегі кәміл иман. Ол болмағанда, оны ауыр көрмейтін еді» деген түсініктеме берген[2].  

Лә хәулә уә лә қууәтә иллә билләһиль алииль азим!