Құрметті сауал жолдаушы! Бір күні ардақты Пайғамбарымыз (с.а.у.) көкесі Аббастың үйіне барады. Кіріп қалса, күйзеліс үстінде өзіне өлім тілеп отырған көкесін көреді. Сонда Пайғамбарымыз (с.а.у.) оған: Уа, Аббас! Уа, Пайғамбардың көкесі! Өзіңе өлім тілеме. Егер жақсы адам болсаң, жақсылығыңды арттыра түс. Сен үшін сол қайырлы. Ал, жаман адам болсаң, Алланың ризалығын тіле (күнәңа кешірім сұра , өзгер). Сен үшін сол қайырлы (мүмкіндік). Өлім тілеме», - деп насихат еткен екен[1].

«Адам баласы әлсіз жаратылған»[2] дейді Құран Кәрім. Кейде қатты қиналғанда адамға жарық дүние қараңғы қапасқа айналғандай сезіледі. Сонда: «Бүйткен өмірі құрысын» - деп сабырсыздық танытып жатады. Әрбір адам баласы осындай халді басынан өткеруі мүмкін. Адам табиғаты сондай. Сондықтан, мұндай халдегі кісіні айыптаудан аулақпыз. 

Дегенмен, күйзелген уақытта өз-өзімізге өлім тілеудің, өмірден түңілудің ешбір пайдасы жоқ. Керісінше, ол нәрсе күйзелісті арттыра түседі.  

Мұндай кезде, ең жақсысы өзіңізді сабырға шақырып, Аллаға сыйыну керек. Құранда: «Менен сабыр және намаз арқылы жәрдем тілеңдер» - делінген. Яғни, күйзелістің бірден-бір емі - іштей сабырлыққа шақырып, мүмкіндік болса, мешітке барып намаз оқуы. Сабыр және намаз арқылы іштегі бұрқасын  басылып, мәселені саналы түрде таразылауға мүмкіндік туады.

Бұнымен қатар шама-шарқыңызша садақа беруді де ұмытпаңыз. Өйткені «Жақсылық – жамандықты қайтарады» - деген Жаратушымыз.

Сөзіміздің соңында ертеректе өмір сүрген Ислам тұлғаларының бірі, ғалым әрі сопы Мәуләнә Жәләлуддин ар-Румидің мына ұлағатты бір сөзімен аяқтағанды жөн көріп отырмыз:

«Кілемді сабалаушының мақсаты ұру емес, шаңын қағып, оны тазалау. Тура сол сияқты, басқа түскен қиындық арқылы да Алла Тағала бойымызға біткен шаң-тозаңды қағып, тазалайды. Ендеше, неге сонша қайғыланасың?!»