Азан­шы­лық – аса ерек­ше ма­ман­дық. Пай­ғам­ба­ры­мыз азан­шы­лық­тың ерек­ше­лік­те­рі ту­ра­лы көп­те­ген ха­дис­те­рін­де айт­қан. Бұ­лар­дың кейбі­рі­нен мы­сал бе­ріп өтейік: «Азан­шы даусы­ның ес­тіл­ген же­рі­нің кө­ле­мі­не қа­рай кү­нә­сі ке­ші­рі­ле­ді. Даусы ес­тіл­ген жер­де­гі бар­лық нәр­се оған куә­лік ете­ді»219. Бас­қа бір ха­ди­сін­де Пай­ғам­ба­ры­мыз (с.а.у.): «Аллаһым, имам­дар­ды ту­ражол­ға сал, ту­ра жол­дан айыр­ма, азан­шы­лар­ға ке­ші­рім ет!»220 – деп олар үшін дұ­ға ете­ді.

Қа­мат (тәк­бір)

 Ер­лер­ге мейлі же­ке, мейлі жа­ма­ғат­пен бол­сын па­рыз бен қа­за на­маз­ға тұ­рар ал­дын­да қа­мат айту – мүәк­кад сүн­нет. Қа­мат­тың сөз­де­рі азан сөз­де­рі­мен бір­дей.

Тек қа­на «Хаййә аләл-Фә­ләх», де­ген­нен кейін:قَدْ قَامَتِ الصَّلاة, قَدْ قَامَتِ الصَّلاةُ «қад қа­ма­тис-са­лааһ» (На­маз бас­тал­ды) деп екі рет айты­ла­ды.