Құ­ран да­риясы­на сүң­ги түс­сек, ана құр­са­ғын­да­ғы сәби­дің да­му ке­зең­де­рі ту­ра­лы әлі көп­те­ген де­рек­тер­ге қа­ны­ға­мыз.

Ата­лық клет­ка мен ана­лық клет­ка­ның бі­рі­гуі ар­қы­лы құ­ра­ла­тын зи­го­та ат­ты жал­ғыз клет­ка сол ара­да бө­лі­ніп, өсе бас­тай­ды да, бір түйір ет­ке ұқ­сай­ды. Алай­да, зи­го­та­ның бұ­лай­ша өсуі бос алаң­да мүм­кін бол­ма­ған­дық­тан, ол ана құр­са­ғы­на жа­бы­сып, ілі­ніп тұ­ра­ды. Осы­лай­ша өзі­нің өсуі үшін қа­жет­ті қо­рек­ті ана ағ­за­сы­нан емуіне де мүм­кін­дік туады. Та­лай­ды таң­ғал­дыр­ған бұл ақи­қат Құран ая­тын­да бы­лай­ша баян­да­ла­ды:

﴿اقْرَأْ بِاسْمِرَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ * خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ﴾

«Се­ні жа­рат­қан Раб­бың­ның аты­мен оқы! Ол адам­ды жа­быс­қақ нәр­се­ден (жа­тыр­ға жа­быс­қан клет­ка­дан*) жа­рат­ты»[1]

«Әлақ» сө­зі араб ті­лін­де – ұйы­ған қан жә­не бір жерге жа­бы­сып, ілі­ніп тұр­ған нәр­се де­ген ма­ғы­на­ны білді­ре­ді.