Замана толғауы

Жақсы менен жаманың,
Білмеген парқын заман-ай.
Ақыл болып білімің,
Тәрбиесіз өскен заман-ай.
Арсыз қатын билікте,
Ақыл айтқан заман-ай.
Жаулық тартқан нәзікті,
Айыптаған заман-ай.
Білімді болған пендені,
Дана қылған заман-ай.
Көтін ашқан қыздарын,
Сұлу деген заман-ай.
Жындылықпен өнер ғып,
Жұлдыз болған заман-ай.
Бір нәрседен тарықса,
Биліктен көрген заман-ай.
Бірлігін ұлттар қоштамай,
Дүрліктірген заман-ай.
Байға тимей қыздарың,
Қараланған заман-ай.
Бастың кетіп қадірі,
Санаң азған заман-ай.
Қолдан аруақ өне алмай,
Наданданған заман-ай.
Жалаң аяқ, дамбалмен,
Ұрық азған заман-ай.
Әйел жылан, ерің ит,
Неке құрған заман-ай.
Төсектен әйел у беріп,
Жынысың азған заман-ай.
Қан азған арсыз қатынды,
Жарым деген заман-ай.
Детсіз бала туылмай,
Қасірет болған заман-ай.
Жасы үлкенді сыйламай,
Масқа айналған заман-ай.
Әйел ерге тең көрген,
Қулық шыққан заман-ай.
Тілің бар, сөз түзелмей,
Мәңгүт болған заман-ай.
Дінсіз билік болдық деп,
«Құдай» болмақ заман-ай.
Асыл сөздің қадірін,
Ғалым ұқпас заман-ай.
Дүние байлық бақ көрген,
Залым туған заман-ай.
Уақыттан озып асырмақ,
Жынды болған заман-ай.
Шет жұтың бар өткенін,
Болашақ қылған заман-ай.
Дін басына залымдар,
Елді аздырған замана-ай.
Дәстүрің, аруақ қорлаған,
Таңба салған заман-ай.
Ар білімнен сұрау жоқ,
Ата заңың болған заман-ай.
Атадан қалған мирас жоқ,
Ел басқартқан заман-ай.
Сөз айтқамен ақылдан,
Тыңдалмай тұрған заман-ай.
Нәзіктер жаны жоғалып,
Жәндік қылған заман-ай.
Емдетіп дертін ақшамен,
Мақтан қылған заман-ай.
Кәрі орнына жас өліп,
Тегің азған заман-ай.
Арсыздыққа қарсы тұр алмай,
Датың тұрған тыңдаламай
Шарасыз болған заман-ай.
Дәстүрін тоймен бағалап,
Мазақ қылған заман-ай.
Ат атап, сүйек сындырған,
Шариғат шексіз жол болған
Дін масһаб болған заман-ай.
Екі күнін ұрлап ұлтыңның,
Жоғалтын киесін рухыңның
Тажалдық құрған заман-ай.
Арыз айтсаң жетпейтін,
Сөз сүйекке өтпейтін
Билерің керең заман-ай.
Ел билеуші төрелер,
Парақор болған заман-ай.
Құдайдан сынақ түскенмен,
Аруағын көріп жалғанбай
Қарсылық қылған заман-ай.
Өлісін риза қылмауға,
Артық хайыр қылмауға
Тиым да болған заман-ай.
Зар жылап, қайғы тұтпайтын,
Құрбаның қаны шықпайтын
Үй болмайтын заман-ай.
Біртұтас адамдар лағнетін
Пендесіне сенімсіз жүктейтін
Арқалап кетер заман-ай.
Заманым сенде кіна жоқ,
Жамандықты құдай салған жоқ.
Бергенін құдай алмайтын,
Қазақпыз жүрген жарамай.
***** ****