ЖАЛҒЫЗДЫҚ (ЛЕРМОНТОВТАН) / Абай Қалшабек

Өмірдің сұмдық расында

Жалғыз өткізген сәттері.

Қуансаң бәрі қасыңда,

Қайғырсаң досың жоқ тегі.

Жалқымын мұнда мен зарлы,

Қайғы, мұң қысқан жанымды.

Тағдырға мойын ұсынған

Өткен күн бейне сағым-ды.

Келеді қайтып сол жылдар

Алтындай ескі арманмен.

Қазулы көрім алдымда

Не табам жерде қалғанмен.

Ол үшін ешкім құлазып,

Жыламас кәміл сенімім.

Туылғанымнан да әрі асып,

Қуантар менің өлімім.

*****

Болашаққа қорқынышпен қараймын,

Өткен күнім қайғы-мұңға малынған.

Өзімді-өзім қарақшыға балаймын,

Мойынына дар тұзағы салынған,

(Жаны ашитын бір жан іздеп тарынған.)

Жан- тәнімен берілудің мысалын,

Ұқтыратын жан бар ма екен қасымда?!

Өтіп кеткен өміріме құсамын,

Үмітімді өшіргесін жасымда.

Мен фәниге бердім қиып барлығын,

Зұлымдықты, ізгілік пен мейірдің,

Енді өткеннің жиып барлық зар-мұңын,

Жаңа өмірді бастауға шын бейілмін.

Мен бейне бір таусылған жан амалы,

Арасында қалып қойып сағымның.

Құтылатын келер ме екен хабары?!

Суық ұрған миуадай жанымның

Ақпарат дереккөзі: https://massaget.kz