Ж арапазан – ораза айында, күнде кешкі тамақтан таң атқанша айтылатын, елді ораза ұстап, ізгі ниетті болуға насихаттайтын тұрмыс салт жыры. Мұнда, əр күні ауыл азаматтары мен əйгілі жарапазаншы- лар екі-екіден немесе топ-топ болып, əр үйдің есігі алдына барып, үй сыртында тұрып жарапазан жырын айтады. Ересек бала-шағалар да өз алдарына топтасып жарапазан айтуға дағдыланады.
Жарапазан айтушыларға ешкім қабақ шытып ренжімейді жəне оларды құры қол, құры ауыз жібермей, бет орамал сыйлап, тəтті- дəмді тағамдардан дəм татқызып қайтарады. Ерте заманда кейбір өнер қадірін білетін дəулетті адамдар атақты жарапазаншыларға таң атқанша жарапазан айтқызып, таң атқан соң оларға ат мінгізіп, ша- пан жапқан.
Жарапазан адамдарды қуанышқа, шаттыққа бөлеп, өмірге деген көзқарастарын тереңдетіп, адамдарды адамгершілікке, адалдыққа, ізгілікке баулиды.
ЖАРАПАЗАН ЖЫРЫ
ЖАРАПАЗАН БАТАСЫ
«Бір келген он екі айда ж а р а м а з а н» (Ә.Нұрпейісов, Сергелдең). Ж а р а м а з а н Айдала да шоңқиған қоян жазған! Үйің, үйің үй екен, үйің көркі ши екен! (I.Жансүгіров, Әңгімелер). Ж а р а м а з а н д ы ел кезіп жүретін адамдар, әдетте ораза кезінде айтады (Х.Досмұхамедұлы, Шығармалары). Өзіңді бай, біздерді кедей көріп, Болыпсың санаспақшы артық–кемді, Ж а р а м а з а н айтушы азаншыға, Дулаттың кең пейілі мейірленді (Айтыс).