Ас саляму алейкум! Бұл қазақтарға жараспайды. Былай жаман емес... Дегенмен, ортодаксал қазақтардың үйінде міндетті түрде бала-шағасы, әке-шешесі, бауырлары, ағайын-туыстарының балалары т.б. шұбап жұруі тиіс. Ал мынау бірлі-жарым, жалғызбасты адамның тіршілігі. Бетін аулақ етсін! Жалпы индивидуализм деген ұғым біздің ұлтқа тән емес сияқты. Өз басым солай ойлаймын. Қазақтың үйінде қазаны қайнап, шайы бұрқырап, сүті пісіп, адамдар ұбап-шұбап жатуы керек сияқты.

индивидуализм сіз ойлағаннан да кең ұғым, оның қадірін дүмше тілшілер түсірді. Постиндустриялық қоғамға тән құбылыстарлан қашып құтыла алмаймыз. Дәстүрін мықты сақтайтын жапондардың өзі бұл кеселден қашып құтыла алмаған. Бұл үй үнемдеудің бәр мысалы болса несі жаман

Осы пікіріме бір мысал. Әке-шешем тірі кезі. Айналдырған 2-3 бөлме үйде үлкендер, яғни, әке-шешем, ағам мен жеңгем, олардың төрт баласы, мен және менің ұлым, әпке мен жездем, олардың үш баласының басы қосылғанда, үйдің іші футбол алаңына айналатын. Шешем марқұм балаларының артынан жүгіріп, от-суға түсіп қалмасын дегені шығар, етегіне шалынып жүретін. Жеңгем самаурынын қайнатып, әпкем бауырсақ пісіріп, мен нан илеп, ағам мен жездем сырттың жұмысын істеп, әкем марқұм біресе ұлының балаларын, біресе, қызының балаларын көтеріп, сиырын жайғап, су беріп, шөбін салып, бақшасына қарап, жұмысына барып, абыр-сабыр болып жататынбыз. Сонда біреуіміз қабақ шытып, ренжіген емеспіз. Ол да бір заман екен! Меніңше, қазақтарға мына үй болмайды. Бізге киіз үй десеңіз, ойланып көрер едік! Менікі әзіл-шыны аралас әңгіме ғой. Дегенмен, әзілдің түбінде үлкен мағына жататыны белгілі.

танымға қарай дәстүр қалыптасады. бұл -диалектика

Енді мен сіз сияқты білімдар емеспін. Жасым да ұлғайған адаммын. Сондықтан, сіз қандай бір пікір айтсаңыз да, мен өз биігімнен тая қоюым екіталай. Көпке топырақ шашудан да аулақпын. Менің танымым - қазақи тәрбие. Дінді өімінің өзегі, отбасының діңгегі деп түсінген ата-анамның тәрбиесі.

менікі тек жеке бастың көзқарасы.

Алла разы болсы сізге

осылай пікір білдіргеніңізге рахмет.